Veel wijn, een auto ongeluk en hoge temperaturen

Dag westerlingen,

Alweer twee weken in de Balkan, en ik merk absoluut dat ik het heel fijn vind terug te zijn. Ik weet nu ook dat ik het heel erg ga missen als ik in Juli weer naar huis ga. Het is hier echt ongelofelijk warm, temperaturen tussen de 25 en 30. Maar voor Servië is dat nog niets. Het is natuurlijk ook nog lang geen zomer.

Maandag de 23ste vertrok ik vanuit Nederland terug naar Servië. De reis was niet normaal lang. Na een uur in de auto, een uur in de trein, een half uur in de bus, 3 uur in het vliegtuig en nog eens 4,5 uur in de bus te hebben gezeten was ik eindelijk weer "thuis".
De week die volgde was niet heel bijzonder. In het weekend hadden we wel een erg leuk feestje in een café dat de opening van het terras voor de zomer vierde met een open air kinda deephouse party. Ook kwam Angelo thuis van een dag weg. Hij had een presentatie in een stad vlak bij Vranje, en dit gaf ons (mij en Lia) de perfecte kans iet met z'n kamer te flikken. En dat hebben we gedaan ook! In één ochtend hebben we door z'n hele kamer allemaal draden gespannen en bekers water op de grond gezet. We hebben 4 bekertjes met een touwtje aan het plafond gehangen met een chocolaatje er in. En aan het eind van z'n kamer hadden we een grote reep chocolade geplakt aan de muur. Dit moest hij allemaal te pakken zien te krijgen zonder de draden aan te raken. Het was erg geslaagd :)

Maandag, op koninginnedag dus, zijn ik Monia en Lia naar Skopje gegaan. De hoofdstad van Macedonië. De stad ligt op een uur afstand met de auto. Wij gingen alleen met de bus, en dan kost het je 2,5 uur... Bij de grens duurt het echt een eeuw! Ik en Monia moesten woensdag en donderdag in Kavadarci zijn voor een training, dat is een plaats in het zuiden van Macedonië. Koninginnedag in Skopje was erg leuk. We hebben de hele dag met een kartonnen bordje met daar op de koningin en prins Alexander rond gelopen. Je zal de foto's wel zien, haha.
Dinsdag hebben we de hele middag op een heerlijk terrasje gezeten waar we in de perfecte omstandigheden (goede wijn, perfecte temperatuur, in de schaduw en met fijne muziek) een beetje hebben lopen lezen. Daarna zijn we naar een BBQ geweest waar een hoop andere EVS vrijwilligers waren. Dit was op 1 Mei, en dat is hier een belangrijke feestdag waar iedereen picnics heeft of naar een meer gaat om een feestje te hebben. In Vranje deden ze iets vergelijkbaars bij een meer, maar daar konden we dus helaas niet bij zijn. Die dinsdagavond zijn we naar Kavadarci gereden met weer een bus. Deze rit verliep overigens anders dan de vorige..

Ik en Monia (Lia had een bus terug naar Vranje genomen) merkte al vanaf het begin dat de chauffeur zich raar gedroeg en heel chagrijnig was. Toen we na een uur nog maar een half uurtje hoefde, en we op een dun weggetje reden in het donker gebeurde er iets wat we niet hadden verwacht. Hiervoor gebeurde het al twee keer dat we merkte hoe dicht de chauffeur langs de middenlijn van de weg reed, en hoe dicht we langs de auto's reden die ons uit de tegengestelde richting passeerde. We zaten direct achter de chauffeur, dus we konden alles perfect zien. Wat ik enigszins kon voorspellen, maar nooit zou verwachten gebeurde. We zagen de bus langzaam naar links gaan, en de auto uit de tegengestelde richting zag de bus niet aankomen denk ik. Een harde knal volgde en we hadden de auto vol met de zijkant van de bus geraakt. Gelukkig niet frontaal. We hebben 2 uur stil gestaan en gewacht op politie. Het was allemaal heel onwerkelijk en gek. Nog steeds als ik terug denk aan het moment van die knal.

De training was niet heel bijzonder, en het hotel waar we in sliepen ook niet echt. We zagen online dat het hotel een buitenzwembad had, dus konden niet wachten om eindelijk weer eens te zwemmen! Nou, het zwembad was dus nog leeg op de 10 cm lage laag water incl. 1000+ kikkervisjes en kikkers na dan. Fijn. En dat met temperaturen rond de 30. WELKE idioot wacht tot de "zomer" om het zwembad te openen?! Ja.. dat was erg jammer ja.

Na de training hebben we op vrijdag een grote wijnfabriek bezocht in Kavadarci. De grootste wijnfabriek in het zuid-westen van Europa. die middag zijn we door gegaan naar Ohrid, een prachtig stadje aan een heel groot meer. Het water was heel schoon, en perfect om te zwemmen, alleen is dat er daar ook niet van gekomen.. We sliepen bij een oma van een vriend van de trainer van de training van de dagen ervoor. Deze vrouw was ongelofelijk lief. we hebben in een grote kamer geslapen. Beide in een tweepersoonsbed. Na aankomst hebben we ruim 20 minuten met haar gepraat. En om een beeld te scheppen hoe dat er aan toe ging: Zij sprak geen Engels, en ons gebrekkig Servisch werd ook niet echt begrepen. We hebben dus ruim 20 minuten geluisterd naar de stamboom en wie wie wel niet was op welke foto die in de kast stond. We snapte er maar weinig van, en nadat ze de kamer uit was hebben we hier ook erg om gelachen. Maar wat een geweldig mens was dat. Zo open en vrolijk, en maar door blijven praten terwijl ze weet dat we niets begrijpen. hahaha.
Na nog niet 24 uur in Ohrid zijn we weer naar Vranje gegaan. Een 6,5 uur durende rit dit keer, in een hele comfortabele bus, met een zelfverzekerde chauffeur. haha.

Nu zijn we weer terug in Vranje. Het idee dat we een tijdje hier zitten zonder te reizen klinkt fijn. Natuurlijk is het het beste om zo veel mogelijk plekken te zien tijdens m'n verblijf hier, maar een paar weken 'rust' en zekerheid is ook wel fijn!
Ik hoop dat jullie de foto's waarderen, die upload ik wat later.
Ik ben ook erg benieuwd of er nou veel mensen zijn die dit nog lezen, want de verslagen zijn soms nog best lang. En misschien weten mensen al genoeg door m'n Facebook updates.
Goed, ik ga er weer mee stoppen, er wacht iemand op me om de stad in te gaan voor koffie :) 4 uur.. Een beetje laat, maar nooit té laat toch!

Cao!