EXIT en vertrek!

Dus, het moment is aangebroken dat mijn laatste blog geschreven en gelezen wordt.

Ja, aangezien mijn reis nu toch echt over is, en ik dit in het vliegtuig schrijf, denk ik dat dit wel mijn laatste verhaaltje is. Normaal gesproken zou ik snel even m’n laatste blog checken waar ik gestopt ben, maar nu ik geen internet heb en het niet kan natrekken zal ik maar gewoon beginnen met de week voor EXIT.

Vorige week donderdag ben ik samen met Dragan naar Novi Sad gegaan voor EXIT, maar de dagen er voor was het een ‘normale’ week. Nou niet zo normaal dus, want ik had weinig tot niets te doen. Aangezien het Balkan Streets Festival voorbij was, had ik niet gek veel meer te doen. Dus veel uitslapen en wat dingen voorbereiden voor EXIT en m’n vertrek de week er na.
Goed, EXIT. Zonder twijfel het grootste festival in de Balkan. Vier dagen lang de beste DJ’s en bands. Het wordt elke jaar gegeven in Novi Sad, Servië dus. Ruim 20 podia verspreid over een prachtig groot fort. Het feest was elke dag van ongeveer 20:00 tot 08:00. De tijd dat het fort gesloten was werd gebruikt om de vloer schoon te maken (Ja, elke ochtend lag de vloer VOL met plastic bekers, flesjes en weet ik veel wat alemaal.), de podia om te bouwen en voor soundchecks lijkt me.. Maargoed, voor de diehard party-ers kon je na 8e naar een strand aan de Donau gaan voor een afterparty die weer door ging tot in de avond. Hier ben ik geen een keer heen geweest aangezien ik elke ochtend om 08:00-09:00 aardig moe was, en omdat er elke dag hele vette artiesten waren, wou ik wel uitgerust zijn.. “uitgerust”, haha. We sliepen van 10:00 tot 15:00 denk ik. In een appartement van een vriend van Dragan, super dus. Ik heb genoeg verhalen gehoord van mensen die geen oog dicht deden op de camping, dus dit was erg fijn! Daarnaast was ik niet alleen met Dragan, er waren nog drie andere vrienden van hem in het appartement. Mome, Bibi en Vladica. Met dit groepje zijn we ook het meeste van de tijd geweest op het festival. Samen met nog andere vrienden van hun. Hele leuke mensen, dus dat maakte het nog beter! Ik denk dat een groot deel van je beleving van zo’n festival beïnvloed wordt door met welk gezelschap je bent. Ik vond EXIT echt geweldig. Zonder twijfel het grootste en vetste feest waar ik ooit naar toe ben gegaan. Ik mis het zo erg! Alle dagen zonder ergens over na te hoeven denken. Opstaan wanneer je wil, snel wat eten onderweg naar het fort en met de taxi weer naar huis. Voor vier dagen. Daarnaast was de muziek echt súper. Ik heb geweldige DJ’s gehoord. Een aantal die ik wou horen, en een hele hoop nieuwe. Ook wat bands, maar die waren niet heel interessant voor me, aangezien ik er maar weinig kende.
Kort samengevat: Zo geweldig dat ik volgend jaar weer ga, Haha.

Maandagmorgen was het festival afgelopen, met een hele vette afsluiter die tot extra laat door ging :). Na een paar uur geslapen te hebben ben ik met de bus naar Nis gegaan. Dragan ging direct door naar de Kroatische kust voor vakantie, dus die zou ik niet meer zien, Tako, Dragane, Ako ti read to. Hvala za sve, ali znas :P I nadam se vidimo se soon. Hahaha :D .Goed, Nis is een stad tussen Belgrado en Vranje in. Ana’s ouders wonen daar, en zij gaat daar soms langs. En aangezien zij ook op Exit was, bleef ze een nachtje in Nis. Ik ben was nog niet in Nis geweest, dus ik besloot met haar mee te gaan. Nis is een stuk groter dan Vranje, met een veel groter centrum ook. Haar moeder is ook heel erg leuk, en ik kreeg direct allemaal eten voor me geduwd. En ik heb nu wel geleerd dat Servisch eten het lekkerste is als het thuis door een moeder wordt gemaakt! Dit was ook wel iets wat ik nodig had na EXIT, haha. Dinsdagmiddag zijn we met de bus naar Vranje gegaan. Daar aangekomen zijn we direct naar het zwembad gegaan waar iedereen van het kantoor op ons wachtte voor mijn “goodbye party” met de mensen van Generator. Het was zeker gezellig en hebben lekker gegeten en gezwommen :).
Woensdag en Donderdag waren eigenlijk voornamelijk gevuld met afspreken met mensen voor de laatste keer. Donderdagochtend ben ik met Angelo, Ivica en Milan wezen tennissen. I know, compleet random, vooral op zo’n laatste dag. Maargoed, het was erg leuk, en na een uur kon ik het weer een beeetje. Haha met nadruk op de derde e. Donderdagavond hebben we met een groep van 9 man gegeten in Gradska Meana, een heel fijne kafana waar we vaker zijn geweest. Het was heel erg gezellig, en ik heb een super leuk afscheidscadeau gekregen van iedereen (en Generator). Met zijn weergaloze creativiteit heeft Angelo een klein stripboek laten drukken gemaakt van foto’s van de afgelopen 5 maanden. Súper leuk, en ik had het totaal niet verwacht :D Na de kafana hebben we nog ergens anders bier gedronken en heb ik nog wat andere mensen gedag gezegd.

Vanmorgen was het dan zover, al m’n spullen waren ingepakt en Sasha van het kantoor zou me naar Skopje airport brengen met de auto. Alles ging heel soepel, en ik schrijf dit laatste stukje op het vliegveld in Wenen. Fijn, met 1,5 uur vertraging. Ach.. Volgens mij heb ik hier wel internet, dus ik zal dit ook direct uploaden :) Ik heb heel veel zin weer naar huis te gaan! Deze maanden waren geweldig, heb super leuke dingen gedaan, mooie landen en plaatsen gezien en geweldige mensen ontmoet, die ik ook stuk voor stuk vreselijk zal missen. Maar ik weet dat ik snel terug kom, naar Servië, en Vranje. Zeker binnen een jaar denk ik. Dus, als er iemand geïnteresseerd is om mee te gaan, het lijkt me super leuk de ervaring van dit mooie land te delen. Ik zie jullie allemaal snel weer, en ik moet nu rennen want volgens mij is iedere Nederlander om me heen naar een andere gate gesjeest.

En als laatst, thnx allemaal voor het lezen van m’n blogs en het volgen van mijn “avonturen”! Ik hoop dat ik jullie genoeg op de hoogte heb gehouden! Cao!

PS: ja, er kwam een vrouw naar d’r familie rennen, schreeuwend: “Jongens! Naar F37, NU!”. Dus ik dacht dat we al moesten boarden en de vertraging weg was. Nou niet dus. Ik helemaal haasten en m’n laptop in m’n tas doen, jas aan doen en twee tassen om me heen wikkelen. Maargoed. Haha.